SORISSO – Teatro Só

Hoe schrijf je een liefdesverhaal? 

Hoe schrijf je een liefdesverhaal dat gaat over een blijvende liefde in de tijd, die een leven vult tot aan de schemering, en nooit eindigt.

Het schrijven van dit ontroerende liefdesverhaal begint niet met de heroïsche dood van Romeo en Julia. Het vloeit voort uit het hele leven van een oud echtpaar, voor wie de liefde dat hele, volledig voltooide leven is. 

De dood van de een achtervolgt met eenzaamheid het leven van de ander. Een eenzaamheid die door de kracht van de herinneringen fantomen tot leven brengt, waarbij ze de liefde voor de overgeblevenen niet opgeven. IJverige beschermengelen, onzichtbare minnaars wier kussen van wind zijn gemaakt. 

Eenzaamheid is een terugkerend thema in de voorstellingen  van Teatro Só’. De personages worden echter niet geraakt door wanhoop, maar eerder door de dankbaarheid van de herinnering. Er is geen beter woord om dit werk te omschrijven dan ‘recordação’, het Franse ‘re-coeur’ betekent eenvoudigweg herharten, wat zoveel wil zeggen als: het nog een keer door het hart laten gaan.